donderdag 2 augustus 2012

Het vier-partijenmodel volgens Marco Pastors

Marco_E-factureren.jpg'Sinds begin dit jaar werkt adviesbureau Innopay in opdracht van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie aan het 4-partijenmodel e-factureren. Hun ronde langs de velden leidde tot een bijeenkomst met vertegenwoordigers van banken, billing service providers en financiƫle softwarebedrijven op 28 juni in Den Haag. De opkomst was groot, en de bereidheid om een 4-partijenmodel te realiseren ook.

De vier partijen

Het 4-partijenmodel houdt in dat tussen elke leverancier en elke klant, partij 1 (de verzender) en 4 (de ontvanger) in het model, een netwerk aan dienstverleners, partijen 2 (de dienstverlener van de verzender) en 3 (de dienstverlener van de ontvanger), aanwezig is dat elke factuur op de gewenste wijze kan versturen en afleveren. Dit kan je vergelijken met een klant die via Vodafone belt naar zijn leverancier bij KPN. In Nederland versturen en ontvangen ongeveer 2,3 miljoen organisaties facturen. Op papier gaat dat prima, omdat bij partij 4 (de ontvanger) iemand met een MBO-opleiding zit die de enveloppe opent, de perforator bedient, de gegevens overneemt in het boekhoudsysteem en de factuur netjes bovenop in de ordner stopt. En wanneer er iets misgaat, is er een klasgenoot bij de verzender, partij 1 (de verzender), die opbelt, om in goed overleg alsnog te zorgen voor correctie van eventuele typefouten, zoekrakingen of ander ongerief. Je bent een kennismaatschappij of je bent het niet. Dus dat komt goed, a raison van €20,- per factuur. Want dat kost zo'n b2b-factuurproces gemiddeld. Ook die waarvoor niet gebeld hoeft te worden.

Laagdrempelige infrastructuur

Het wordt tijd dit proces te gaan automatiseren. Financiƫle systemen zijn echter niet zo slim en gezellig als de collega's van debiteuren/crediteuren. Ze bellen elkaar niet en ze begrijpen elkaar nog minder. Daarom zoeken verzenders en ontvangers dus intermediairs, die ervoor zorgen dat die afstemming plaatsvindt. Dat die intermediairs elkaar wel begrijpen, daar zorgt het vier-partijenmodel voor. Een laagdrempelige infrastructuur, voor de uitwisseling van factuurberichten. Voor verzenders en ontvangers is het mooi, omdat ze zeker weten dat ze iedereen kunnen bereiken en voor iedereen bereikbaar zijn. En voor intermediairs is het mooi, omdat ze hun klanten meer verzenders of ontvangers kunnen bieden. Het eens worden over zo'n model, is nog een hele klus. Het is nog niet gezegd dat het lukt, maar dat er nu aan gewerkt wordt, heeft betekenis. Over twee maanden weten we meer.'